Χρέος…

 ΑΠΟΨΕΙΣ            

egklima.jpg

Συντάκτης:
Ελένη Καρασαββίδου *

«Η πρόοδος του ανθρώπινου είδους δεν είναι ούτε αυτόματη ούτε αναπόφευκτη. Κάθε βήμα προς τη δικαιοσύνη προϋποθέτει θυσία, αγωνία και αγώνα: τις ακούραστες προσπάθειες και το παθιασμένο νοιάξιμο αφοσιωμένων ατόμων», έγραψε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αναφερόμενος σε μια στάση ζωής που βάλλεται και σε μια πρόοδο πολύ βαθύτερη από αυτήν της τεχνολογίας.

Σε αυτό το είδος ανήκαν και οι Chaney, Goodman και Schwerner, οι τρεις νεαροί πολιτικοί ακτιβιστές που συμμετείχαν στο «Καλοκαίρι του Μισισιπή», ένα πολιτικό πρότζεκτ βασισμένο στον εθελοντισμό όσων είχαν την αναγκαία αφοβιά (ή την αποκοτιά) να τα βάλουν με το φυλετικό κράτος των Πολιτειών του «βαθιού» Αμερικανικού Νότου, σε μια απόπειρα να κερδηθούν τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών της περιοχής, του πιο φτηνού εργατικού δυναμικού της Δύσης. Και οι τρεις βρέθηκαν θαμμένοι σε ένα χωράφι κοντά στη Φιλαδέλφεια του Μισισιπή, τον Αύγουστο του 1964.

Η δολοφονία τους προκάλεσε παγκόσμια οργή και έσπρωξε (ίσως γιατί οι δύο ήταν γόνοι λευκών μεσοαστικών οικογενειών) την υπόθεση για την οποία θυσιάστηκαν όσο τίποτε άλλο έως τότε.

Στη διάρκεια της γεμάτης προσκόμματα έρευνας αποδείχθηκε ότι μέλη της τοπικής Κου Κλουξ Κλαν, καθώς και το γραφείο του σερίφη της επαρχίας Neshoba όπως και το σύνολο της αστυνομικής διεύθυνσης και των αρχών γενικά της Πολιτείας, είχαν αναμειχθεί στις φρικιαστικές δολοφονίες.

Μετά την άρνηση δίωξης των ακροδεξιών φονιάδων από την κυβέρνηση του Μισισιπή, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ, υπό τη σφοδρή πίεση του κόσμου, προσήγαγε 18 άτομα για παραβίαση των πολιτικών δικαιωμάτων.

Ομως μόλις επτά τιμωρήθηκαν με κυριολεκτικά αστείες ποινές, σε Πολιτείες όπου ο μύθος της μαζικής εγκληματικότητας των μαύρων (παρ' όλο που θα είχαν τόσους λόγους να δράσουν σύμφωνα με αυτόν) χρησιμοποιήθηκε κυνικά για να καλύψει την απίστευτα εξαπλωμένη εγκληματικότητα εναντίον τους, από τους εκπροσώπους της λευκής, της κατά τον Γκέρινγκ μόνης «πολιτισμένης» φυλής του πλανήτη.

Σαράντα ένα χρόνια μετά, κι όπως το «καζαντζακικό» μυρμηγκάκι της προόδου (με πισωγυρίσματα τόσα) σκάβει τον θεόρατο βράχο κάθε κυνικής ιεραρχίας, ένας εκ των δραστών, ο Edgar Ray Killen, καταδικάστηκε από την Πολιτεία του Μισισιπή για τη συμμετοχή του στις δολοφονίες σε 60 χρόνια φυλακή. Πέθανε φέτος τον Ιανουάριο, όχι φυσικά (και ορθώς) στην ηλεκτρική καρέκλα.

Για τα περίεργα στην ανέξοδη συμμετρία τους μαθηματικά της ιστορίας, 20 χρόνια πριν, τον Αύγουστο του 1944, η Αννα Φρανκ έκανε την τελευταία καταχώριση στο ημερολόγιό της… «Εξακολουθώ να προσπαθώ να γίνω αυτό που θα ήθελα ή που θα μπορούσα να γίνω… εάν δεν υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι στον κόσμο».

_____________
(*)  http://www.efsyn.gr/arthro/hreos-0