Ο Γάλλος αρχιτέκτονας Ερνέστ Εμπράρ, σχεδίασε την πλατεία Αριστοτέλους το 1917, αμέσως μετά την μεγάλη πυρκαγιά που αποτέφρωσε το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με τα σχέδια του Εμπράρ, η πλατεία -που θα ονομαζόταν Πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου- θα είχε ένα μεγάλο άγαλμα του Αλέξανδρου στο κέντρο της και θα κατέληγε βόρεια στην Εγνατία, όπου θα χτιζόταν ένα επιβλητικό Δικαστικό Μέγαρο.
Προεπισκόπηση
«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε
Η Φωτό Μου

Καθημερινά... με τον Πάνο Αϊβαλή // Επικοινωνία στο email: kepeme@gmail.com

«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.
SOSτε... την Χαλκιδική από την καταστροφή στις Σκουριές...
............................................... Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018

Eκποίηση ακινήτων ιστορικής σημασίας

ΚΟΙΝΩΝΙΑ


Η περίπτωση του Castello Bibelli 

και της Αγοράς Μοδιάνο στη Θεσσαλονίκη


Το θέμα της απαίτησης των δανειστών για καταβολή 50 δισ. ευρώ διαμέσου της εκποίησης δημόσιων περιουσιακών στοιχείων δεν είναι κάτι νέο ούτε τίθενται για πρώτη φορά στη δημόσια συζήτηση.

Αυτό που πράγματι είναι επίκαιρο, εφόσον αυτό ήρθε στη δημοσιότητα, είναι η έκδοση μίας Υπουργικής Απόφασης η οποία μεταβιβάζει συγκεκριμένα πλέον ακίνητα της ευρύτερης περιοχής των Χανιών στο επονομαζόμενο υπερταμείο. Ανάμεσα τους ακίνητα ιστορικής, πολιτιστικής και περιβαλλοντικής σημασίας που αποτελούν την ταυτότητα της πόλης και των κατοίκων της. Πρέπει να επισημανθεί ότι η ύπαρξη αρχικώς του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε. (ΤΑΙΠΕΔ) και προσφάτως της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε. (Ε.Ε.ΣΥ.Π) ήταν και είναι μία πραγματικότητα η οποία συνδέεται ευθέως με την ολοκλήρωση της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές.
Αν και ο μεγάλος όγκος των αποκρατικοποιήσεων αλλά και η πώληση ποσοστών που κατείχε το Ελληνικό Δημόσιο σε οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα είχαν πραγματοποιηθεί πριν την κρίση και την εφαρμογή των μνημονίων, ένα σημαντικό μέρος κερδοφόρων δημόσιων υποδομών (αεροδρόμια, οργανισμοί λιμένων, οδικοί άξονες κ.λπ.) εξακολουθούσαν να βρίσκονται κάτω από κρατικό έλεγχο. Αυτές οι υποδομές στρατηγικού χαρακτήρα για την υπόσταση μίας κρατικής οντότητας αλλά και κάθε άλλος οργανισμός ή συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου προβλέπεται να εκποιηθούν προκειμένου να συγκεντρωθούν τα 50 δισ. που απαιτούν οι δανειστές και σε αυτό έχουν συμφωνήσει όλες ανεξαιρέτως οι τελευταίες κυβερνήσεις. Αλλά ακόμα και αυτές οι σοβαρές υποδομές να πωληθούν τα έσοδα δεν αρκούν για να συγκεντρωθεί το ποσό των 50 δισ. Ετσι θα πρέπει να εκχωρηθούν συμπληρωματικά σημαντικά ακίνητα που παραμένουν στα χέρια του ελληνικού κράτους προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος που έχει συμφωνηθεί. Πρόκειται για ακίνητα πολιτισμικής, ιστορικής και περιβαλλοντικής αξίας τα οποία αποτελούν φιλέτα για διάφορους “επενδυτές” και κερδοσκόπους.
Οι διαβεβαιώσεις στελεχών της κυβέρνησης και της τοπικής οργάνωσης του κυβερνώντος κόμματος περί του αντιθέτου δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανησυχίες των πολιτών για δύο λόγους: O πρώτος είναι ότι και στο παρελθόν υποσχέθηκαν τα κυβερνητικά στελέχη ότι δεν θα εκχωρηθούν δημόσιες υποδομές όπως για παράδειγμα τα περιφερειακά αεροδρόμια και αυτά τελικά εκχωρήθηκαν με μία αποικιακή σύμβαση που έφερε και τη δική τους υπογραφή.
Ο δεύτερος είναι ότι ακόμα και σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη ή έχει ήδη ολοκληρωθεί η εκποίηση σημαντικών μνημείων πολιτιστικής κληρονομιάς σε άλλες περιοχές της χώρας.
Ενδεικτικά αναφέρω το Castellο Bibelli στη Κέρκυρα, το οποίο το ίδιο το ΤΑΙΠΕΔ το χαρακτηρίζει ως υψηλής πολιτιστικής αξίας και το προορίζει για τουριστική εκμετάλλευση.
Αλλά και η πώληση του 43,63 του ποσοστού που κατείχε επί του ακινήτου της Κεντρικής Αγοράς Μοδιάνο της Θεσσαλονίκης, κτήριο που κτίστηκε το 1925 και είναι διπλά χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο.
Το ποσοστό μεταβιβάστηκε έναντι 1,9 εκατομμύρια ευρώ. Αν λοιπόν εκποιούνται αυτή τη στιγμή μνημεία και ακίνητα σε όλη την Ελλάδα, αντίστοιχης πολιτιστικής αξίας με αυτά της πόλης των Χανίων, τα οποία έχουν ενταχθεί στο επονομαζόμενο υπερταμείο γιατί πρέπει να εφησυχαστούν με τις δηλώσεις των στελεχών της κυβέρνησης;


____________
http://www.haniotika-nea.gr/ekpiisi-akiniton-istorikis-simasias/

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2018

Χρέος…

Συντάκτης:
Ελένη Καρασαββίδου *

«Η πρόοδος του ανθρώπινου είδους δεν είναι ούτε αυτόματη ούτε αναπόφευκτη. Κάθε βήμα προς τη δικαιοσύνη προϋποθέτει θυσία, αγωνία και αγώνα: τις ακούραστες προσπάθειες και το παθιασμένο νοιάξιμο αφοσιωμένων ατόμων», έγραψε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αναφερόμενος σε μια στάση ζωής που βάλλεται και σε μια πρόοδο πολύ βαθύτερη από αυτήν της τεχνολογίας.
Σε αυτό το είδος ανήκαν και οι Chaney, Goodman και Schwerner, οι τρεις νεαροί πολιτικοί ακτιβιστές που συμμετείχαν στο «Καλοκαίρι του Μισισιπή», ένα πολιτικό πρότζεκτ βασισμένο στον εθελοντισμό όσων είχαν την αναγκαία αφοβιά (ή την αποκοτιά) να τα βάλουν με το φυλετικό κράτος των Πολιτειών του «βαθιού» Αμερικανικού Νότου, σε μια απόπειρα να κερδηθούν τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών της περιοχής, του πιο φτηνού εργατικού δυναμικού της Δύσης. Και οι τρεις βρέθηκαν θαμμένοι σε ένα χωράφι κοντά στη Φιλαδέλφεια του Μισισιπή, τον Αύγουστο του 1964.
Η δολοφονία τους προκάλεσε παγκόσμια οργή και έσπρωξε (ίσως γιατί οι δύο ήταν γόνοι λευκών μεσοαστικών οικογενειών) την υπόθεση για την οποία θυσιάστηκαν όσο τίποτε άλλο έως τότε.
Στη διάρκεια της γεμάτης προσκόμματα έρευνας αποδείχθηκε ότι μέλη της τοπικής Κου Κλουξ Κλαν, καθώς και το γραφείο του σερίφη της επαρχίας Neshoba όπως και το σύνολο της αστυνομικής διεύθυνσης και των αρχών γενικά της Πολιτείας, είχαν αναμειχθεί στις φρικιαστικές δολοφονίες.
Μετά την άρνηση δίωξης των ακροδεξιών φονιάδων από την κυβέρνηση του Μισισιπή, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ, υπό τη σφοδρή πίεση του κόσμου, προσήγαγε 18 άτομα για παραβίαση των πολιτικών δικαιωμάτων.
Ομως μόλις επτά τιμωρήθηκαν με κυριολεκτικά αστείες ποινές, σε Πολιτείες όπου ο μύθος της μαζικής εγκληματικότητας των μαύρων (παρ' όλο που θα είχαν τόσους λόγους να δράσουν σύμφωνα με αυτόν) χρησιμοποιήθηκε κυνικά για να καλύψει την απίστευτα εξαπλωμένη εγκληματικότητα εναντίον τους, από τους εκπροσώπους της λευκής, της κατά τον Γκέρινγκ μόνης «πολιτισμένης» φυλής του πλανήτη.
Σαράντα ένα χρόνια μετά, κι όπως το «καζαντζακικό» μυρμηγκάκι της προόδου (με πισωγυρίσματα τόσα) σκάβει τον θεόρατο βράχο κάθε κυνικής ιεραρχίας, ένας εκ των δραστών, ο Edgar Ray Killen, καταδικάστηκε από την Πολιτεία του Μισισιπή για τη συμμετοχή του στις δολοφονίες σε 60 χρόνια φυλακή. Πέθανε φέτος τον Ιανουάριο, όχι φυσικά (και ορθώς) στην ηλεκτρική καρέκλα.
Για τα περίεργα στην ανέξοδη συμμετρία τους μαθηματικά της ιστορίας, 20 χρόνια πριν, τον Αύγουστο του 1944, η Αννα Φρανκ έκανε την τελευταία καταχώριση στο ημερολόγιό της… «Εξακολουθώ να προσπαθώ να γίνω αυτό που θα ήθελα ή που θα μπορούσα να γίνω… εάν δεν υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι στον κόσμο».

_____________
(*)  http://www.efsyn.gr/arthro/hreos-0